It's time to rock-'n-roll!

De rockabilly band the EIGHTBALL BOPPERS uit St.Anthonis, Ledeacker, Rijkevoort en Mill is sinds 1 januari 2004 operationeel. De leden van the EIGHTBALL BOPPERS zijn echter al sinds begin jaren 80 actief in de muziekscene. De vier rockers speelden al op diverse grote festivals waaronder o.a. in Jackson/Tennessee in de USA, Avignon in Frankrijk en de Gentse feesten in België.

De Eightball Boppers zijn vanaf hun start steeds verder geëvolueerd naar de rockabilly stijl in de trant van Johnny Burnette, Gene Vincent, Johnny Horton, Carl Perkins en Eddie Cochran, terwijl ook het Paladins en Stray Cats repertoire niet vergeten wordt. Daarnaast hebben the Eightball Boppers een groot aantal eigen nummers op het repertoire staan en dat natuurlijk geheel in diezelfde stijl van de vijftiger jaren. De favoriete thema's zijn dan uiteraard drank, vrouwen, auto’s, macho’s en ego’s. Maar ook afwijkende onderwerpen zoals een krokodillendokter, een tandarts of Mabel Wisse-Smit. Klik op lyrics als je meer hierover wilt weten. Bijzonder zijn ook de 'verrockenrollde' covers van diverse hippie-, hardrock- en punknummers, van bijvoorbeeld Black Keys, Kraftwerk, Amy Winehouse, Volbeat, AC/DC, Deep Purple, Motörhead, Ramones, Ian Dury en Green Day. 

De nummers worden strak achter elkaar doorgespeeld, maar als de sfeer ernaar is, is er soms ook tijd voor wat slap geouwehoer tussendoor, totdat er iemand uit het publiek 'SPEULE!!!'  roept. Dat is dan direct het sein om weer flink van leer te trekken. De sfeer bij de band is meestal ongedwongen, zodat het publiek zich niet bezwaard voelt om op het podium mee te gaan dansen.
De Eightball Boppers krijgen vaak de meest vreemde verzoekjes naar hun hoofd geslingerd, maar het adagio hierbij luidt: alleen in drievoud schriftelijk ingediende verzoekschriften worden serieus behandeld. De Eightball Boppers spelen niet alleen elektrisch versterkt, maar komen ook uitstekend uit de verf tijdens akoestische sets, dus geheel onversterkt (unplugged). Dan komt de pure rock-'n-roll spirit pas echt bovendrijven, samen met de harmonieuze zangpartijen. 

Discografie

MAART 2005 - In maart 2005 verscheen via het label HCD/That's Entertainment de cd en dvd 'Bop Till You Drop'. Op de cd staan negen zelf gecomponeerde en geschreven nummers, naast zes covers van o.a. de Paladins, Stevie Ray Vaughan en Gene Vincent. De dvd telt 12 tracks, voorzien van heuse videoclips - dus geen live concertregistratie - met voor elk nummer een eigen setting. Veel hulp kregen de Eightball Boppers hierbij van dansgroep de Thunderbirds uit Waalwijk.

APRIL 2007 - In april 2007 presenteerden de Eightball Boppers hun in eigen beheer (8BB Records) uitgegeven tweede CD 'Old Dogs Don't'.  Op de CD staan 15 nummers, waarvan 6 eigen composities en 9 covers (o.a. van Ramones (2x), Paladins, Roy Hall, Buddy Holly). Voor de broodnodige afwisseling zorgen dit maal het eigen surfnummer 'Speed Surfin', het zoete 'Not Fade Away', het slepende 'Walk My Way Back Home' en het wilde 'Guitar Amp From Hell'.

JULI 2013 - In juli 2013 presenteerden de Eightball Boppers hun derde CD 'Let the Engines Roll', ook weer in eigen beheer (8BB Records) uitgegeven.  De CD bevat liefst 17 tracks. Het zal niemand verbazen dat veel liedjes over auto's gaan, bijvoorbeeld 'Rat Rod', 'Jaguar & Thunderbird', 'No Brakes' en 'Repo Man'. Vier tracks zijn zelf geschreven nummers; de overige liedjes zijn ofwel heel oude songs van bv. Leadbelly of Elmore James, ofwel 'moderne' liedjes van de GoGetters en Amy Winehouse. Hoewel de CD wat steviger is dan de voorgaande schijfjes, blijft de dansbaarheid hoog. Typische dansnummers zijn bv. 'Please mama please', 'Raggmopp' en 'No heart to spare'.

FEBRUARI 2016 - Tijdens carnaval 2016 presenteerden de Eightball Boppers hun mini CD 'Engsele gèn Engels', ook weer in eigen beheer (8BB Records) uitgegeven. Dit maal gevuld met 7 tracks, allen gezongen in Brabants dialect. Op veler verzoek staat 't Huus stût te Schudde' nu eindelijk op een thuis of in de auto te draaien schijfje, en datzelfde geldt voor 'Gèlen Daf'. Aangevuld met het geflopte Vierdaagse lied '4 Daag te Voet' en het nog harder geflopte 'Is 't gèn Schaand' (later schielijk omgedoopt tot 'Vuuld'ou te gruts') en nog 3 andere, obscure nummers is dit een hoogtepunt in de Brabantse culturele muziekgeschiedenis.

MEI 2019 - Het vijfde album van de Eightball Boppers is weer een volwaardige CD met 14 tracks. 'Hugging the Curves' is een passage uit het lied "He's Going the Distance" van de band Cake en het betekent zoiets als 'plat dur d'n bocht'. De tekstregel kwam ook al voor in ons eigen lied 'Rat Rod' en nu is het dan gepromoveerd tot albumtitel. Van de liedjes die op de CD zijn er vier zelfgeschreven songs, twee "moderne" covers van niet-rockabilly liedjes (Kraftwerk en Black Keys), één cover van Kitty, Daisy & Lewis en de rest oud, opgepoetst spul uit ver vervlogen tijden. Daaronder liefst twee tracks van Nick Curran/Doc Starkes, 'Dr.Velvet' en 'Women and Cadillacs'.

Wat is rockabilly? Wat is rock-'n-roll?
Rockabilly muziek is een mengvorm van rock-'n-roll en hilbilly. In de jaren 50 werden de termen rock-'n-roll en rockabilly nog door elkaar gebruikt. Elvis, Bill Haley, Jerry Lee Lewis en Chuck Berry werden gewoon onder rockabilly geschaard. Later kwam er een puristischere kijk op de zaken, die mainstream, commerciële artiesten als rock-'n-roll kwalificeerde en niche-artiesten zoals Johnny Burnette als rockabilly. Belangrijk verschil was en is ook het gebruik van de contrabas met slap effect (de beruchte 'tik') in rockabilly muziek ten opzichte van een elektrische bas in rock-'n-roll. 

Willy Cornelissen

Slaggitaar, zang

Ooit begon Willy rock-'n-roll te spelen toen hij nog een bos krullen had. Die wilde haren zijn inmiddels verdwenen (behalve dan zijn weelderig borsthaar - en als hij écht haast heeft, bedient hij zich van twee scheerapparaten om zijn 'kuif' in model te krijgen) maar gitaar spelen doet hij nog steeds. Als er op het podium slap geouwehoerd moet worden, dan is Willy van de partij. Hij kan de raarste imitaties doen, van de Zweedse Muppet-kok tot een dronken Ier. En ook alle Nederlandse en Duitse accenten heeft hij onder de knie. Als tijdens een soundcheck een microfoon het niet wil doen, schakelt hij over op het Russisch om vervolgens te constateren: "Nee, in een andere taal doet ie het ook niet." Let maar eens op het surf-nummer op de CD van 8BB: er kan er maar één zijn van wie dat rare cartoon-stemmetje komt. 
Willy is bezitter van een Fender Stratocaster met nieuwgemaakte vintage-look en een Martins gitaar; ook heeft hij een retro-look Jackson buizenversterker. In een grijs verleden speelde hij ook nog in duistere bandjes als Okeezjun en Giethoorn Derks en de Punter Sisters. Willy is tevens de penningmeester van 8BB en in die hoedanigheid is hij altijd bijzonder slecht in het terugbetalen van eetbonnetjes aan Martijn.
Ook heeft Willy een grote faam als bijrijder; meestal wordt hij pas wakker uit zijn schoonheidsslaapje als een cruciale kruising allang gepasseerd is. Op de heenreis kan hij zich dan volledig concentreren op de contracten, waarin vermeld staat of we al dan niet een eigen installatie moeten meenemen. Dat is vooral handig als je ineens op een eiland staat zonder PA...
Willy heeft na z'n zestigste nog eens een carrièreswitch gemaakt en werkt nu bij Reser in Uden, waar hij de inkoop van robotica refurbishment doet. Willy woont met Marian in het stadshart van Rijkevoort. Stef en Geke zijn het huis uit en werken inmiddels allebei bij Hendriks in Oss.

Bert Damink

Sologitaar

Bert is de enige full-time muzikant van 8BB. Na ontelbare jaren als leraar gitaar aan de muziekschool De Meander probeert hij nu als ZZP'er (www.bertdamink.nl) de hele dag kienders de moderne popdeuntjes bij te brengen (hoewel ze best vaak om verrassend oude kneut vragen). Zo fiedelt hij tijdens repetities regelmatig de meest vervelende coupletjes en refreintjes uit de actuele hitparade ertussendoor. Bert moet dan ook alle akkoorden van de 8BB covers uitzoeken en in ruil daarvoor mag hij alle solo's in de nummers spelen. Het liefst speelt hij daar dan allerlei citaatjes doorheen. Het ergste wat hij ooit gepresteerd heeft is de Vogeltjesdans dwars door zijn eigen solo heen te spelen. Speciaal het nummer 'Coming Home' van Johnny Horton leent zich prima om 'Born to be Wild',  'Paranoid' of 'Voodoo Chile' doorheen te mengen. Bert heeft op het podium genoeg aan één vierkante meter oppervlakte; want veel meer bewegingen dan die van zijn handen zijn niet te constateren. Eén keer hebben we Bert erop betrapt dat ie voor het podium op z'n knieën een solo weggaf, maar dat is meer dan 15 jaar geleden. Dus wie hem nu zo gek krijgt om dat nog eens te herhalen (of om de Duckwalk van Chuck Berry te doen), krijgt een rondje van 8BB. 
Bert speelde eerst vooral op zijn vintage Gibson ES355 en daarna een Richwood nep-Gretsch, maar uiteindelijk is het toch een echte Gretsch geworden, waar hij nu al zijn kunstjes op uithaalt, aangesloten op een Fender Blues Deville versterker. Daar zit ook nog ergens een delay effect tussen, te bedienen met voetknopjes, die Bert nog wel eens vergeet uit te zetten, zodat de rest van het optreden in 'solo-stand' verloopt. Ook bespeelt Bert de mondharmonica- gekocht bij de Lidl voor een paar euri - op virtuoze wijze, geklemd tussen zijn tanden als ie ondertussen even gitaar moet spelen.
Hij speelt al sinds mensenheugenis in allerlei bands, zoals Unicorn Paradise, Calacyrio, Toon's Blaas Club, Zogging Volluk Groep, Vrij Spel en Via Tempo. Bert staat bekend om z'n droge humor; hier even een voorbeeldje. Tijdens het wisselen van band op een popfestival liepen er allerlei interessant doende roadie-mannetjes met sleutelbossen en gaffatape over het podium. "Wie is hier de podiummanager?" vroeg Bert. "Ik, ik!", antwoordde een mannetje overijverig. "O, dan maak jij eens dit flesje bier voor mij open."
Sinds kort is Bert ook aan het zingen geslagen en hij is gespecialiseerd in de superlage achtergrondstemmen en op één of andere manier gaat zíjn microfoon altijd het hardste. Dus als je tijdens een optreden denkt: wat hoor ik voor geBrom? Dat is Bert.
Bert woont met Christine in Sint Anthonis; de kienders zijn inmiddels uitgevlogen naar Amsterdam.

Henk Honing

Contrabas, zang

Ofschoon Henk pas het kortste zijn muziekinstrument bespeelt, is hij de nestor en tevens grote inspirator van de band. Maar ja, Henk moest eerst stoppen met roken, drinken, boksen, wielrennen en triathlon voordat hij zich toe kon leggen op zijn muziekcarriëre. Bert mag dan de full-time muzikant zijn, Henk is de full-time rocker van de band. Hij struint met Joke alle rock-'n-roll festivals in gans Europa af, tot in Callella toe, wanneer de overige bandleden in de weer zijn met meer alledaagse bezigheden. En daarnaast drijft hij ook nog zijn handeltjes op rommelmarkten en braderieën; 's morgens in alle vroegte koopt hij z'n jaren vijftig spullen liefst direct uit de vrachtwagen van de aanbieders om het dan vervolgens een beetje op te poetsen en met woekerwinst te verkopen (dit mocht er niet in van Henk, maar ja). Met z'n karakteristieke vetkuif is hij in de wijde omtrek bekend bij iedereen. En waar hij nog onbekend is, roepen ze hem na "Hey Elvis", waarop Henk steevast laat volgen "Mot je 'n handtekening?" En dit antwoord is dan voor tweeërlei uitleg vatbaar.
'Hank Honey' speelt op een contrabas van onbestemde origine die hij flink heeft laten opspuiten door Henry in de stijl van een bommenwerper. Zijn dure SWR versterker heeft inmiddels wat kuren opgelopen, met een hitterecord in 'Onder de Pannen', het Terschellingse café. Dus gebruikt hij nu vaak z'n Gallien-Krüger dingetje, ok moi. Zo heeft hij tenminste plezier van de blaren op zijn tere vingertjes, die hij dan weer dicht moet plakken met secondelijm. 
Henk heeft een poosje een echte ouwe Amerikaanse slee - een Buick uit 1958 - gehad, maar weer van de hand gedaan. Er zat toch iets te veel werk aan het bijhouden van zo'n kar. 
Nadat Henks pensioenleeftijd telkens nét voor z'n neus werd vooruitgeschoven, is het hem nu toch gelukt z'n AOW binnen te slepen. Na talloze carrières, van mijnwerker tot bouwvakker en pillenkoerier (échte ziekenhuispillen dan wel) mocht hij eindelijk stoppen. Stilzitten is niets voor Henk, dus ging hij alweer snel aan de slag als voeger en rolluikenmonteur.
Henk woont in Mill tussen het bedrijventerrein en de villawijk in een huis wat volgens jeugdige bezoekers het midden houdt tussen een woonwagen en een 'vet cool' huis met poolbiljart, jukebox en flipperkast in de huiskamer. Achter dit huis staat de Vermeulen fabriek; altijd handig, als je eens een repetitieruimte of een tourbus nodig hebt. Hij is al meer dan 30 jaar getrouwd met Joke, die het privé-cateringbedrijf van 8BB runt, een overigens weinig winstgevende activiteit.  

Martijn Willems

Drums, zang

Martijn is de knoajert van de band: altijd is er iets niet goed. Behalve na het optreden in Giethoorn; toen was zelfs hij enthousiast. Ook staat hij bekend als een zuunige zeikerd; het liefst zit hij voor een dubbeltje op de eerste rang. Groot was daarom zijn jaloezie toen Willy een gaaf leren jasje voor 25 Euro van Henk kon kopen. Martijn nam toen maar zijn toevlucht tot een ontzettende namaak-prul van de Bristol - en zelfs die was nog duurder. 
Martijn begon ooit te drummen op potten en pannen bij het pseudo-punkbandje Provos Und Cons en in die eens-per-jaar-optredende band speelt hij nu ook nog steeds. Inmiddels kan hij zich een echt drumstel veroorloven, maar nu gaat hij weer op een armoedig in elkaar gefrutselde cocktail-set staan te drummen. Dit handeltje kan dan ook - volkomen volgens verwachting - op elk moment tijdens een optreden spontaan instorten. En zelfs echte professionals, zoals ex-motorcoureur Henk van Kessel hebben zich met de onderdelen ervan bemoeid, dus dit is ongetwijfeld de snelst opgevoerde cocktailset ter wereld! Martijn maakt zich allang niet meer druk om merkspul ('hout is hout') of om originele vintage trommels (door Martijn als 'ouwen toei' gekwalificeerd). Ooit speelde Martijn ook, samen met Bert, nog in Via Tempo.
Martijn doet de leadzang van de meeste nummers en daarbij is het door elkaar rommelen van de coupletten zijn specialiteit. De teksten van de eigen 8BB composities zijn meestal van zijn hand en daarbij laat hij zich leiden door zijn eigen, bijzonder avontuurlijke levenswandel. Zo rollen er teksten uit zijn koker over krokodillendokters, gemene vrouwen, elanden, rebelse delinquenten en de fraaiste automobielen; allemaal zaken waarmee hij vrijwel dagelijks te maken heeft...
Martijn werkt sinds 2015 in Boxmeer als content creator bij machinefabriek Marel. Geen wonder dat alle onzin-teksten op deze 8BB site ook van webmaster Martijns hand zijn. Martijn woont met Wilma in Ledeacker, terwijl de studerende kienders nog in en uit vliegen.